Početak poljoprivrednog savetodavstva u Srbiji datira od formiranja Državne ekonomije u Topčideru (1851), Stočarskog zavoda u Dobričevu (1852) i Zemljodetske škole u Topčideru (1853). Poljoprivredne stanice sa zadatkom modernizacije srpske poljoprivrede uvođenjem novih znanja i inovacija u tom sektoru od značaja za celu zemlju, su osnovane Zakonom o poljoprivrednim oglednim kontrolnim stanicama 1922. godine.
Posle Drugog svetskog rata, agrarne reforme i podruštvljavanja poljoprivrede u smislu podele zemlje bezemljašima i usitnjavanja parcela, 1952. godine se formiraju prvo Reonske stanice za zaštitu bilja, a zatim Sreske poljoprivredne stanice 1956. godine.
Sreske poljoprivredne stanice 1965. godine prelaze u poljoprivredne stanice, a početkom 70-ih godina se integrišu u kombinate, gde su više orjentisane na komercijalu nego na individualne poljoprivredne proizvođače, što je uticalo na niži nivo unapređenja poljoprivredne proizvodnje na poljoprivrednim gazdinstvima.
Osnovi savetodavstva koji danas poznajemo utemeljeni su Zakonom o poljoprivrednim službama (1991) u kome se definišu Republička poljoprivredna služba i Područne poljoprivredne službe koje se zavisno od vrste, obima i značaja posla osnivaju odnosno organizuju kao poljoprivredne stanice, zavodi, centri i instituti.
Prema Zakonu o obavljanju savetodavnih i stručnih poslova u oblasti poljoprivrede (2010) „Savetodavni poslovi u poljoprivredi jesu poslovi kojima se poljoprivrednim proizvođačima pružaju saveti i informacije od značaja za život i rad na selu, a koje vrše poljoprivredni savetodavci“.
Poljoprivredna savetodavna i stručna služba (PSSS) od tada predstavljaju značajnu kariku u lancu opšteg razvoja poljoprivrede i ruralnog razvoja.